Wiersz o Busem Przez Świat od fanki

Jesteśmy niezwykle wzruszeni mailem od anonimowej fanki naszego projektu, która przysłała nam poniższy wiersz „Supertramp”. Dziękujemy !!

Treść:

Supertramp

Stał na podwórku busik mały,
stary i niepotrzebny, brudny cały –
i pustki w nim wiały.
I oni wsiedli, odpalili, i doleciało do ucha,
jak warkot z rozgrzanego jego silnika bucha!
Ach – się zachwycili!
Och – za dwa tysiące kupili!
Ech – dużo pracy włożyli!
Uch – i w końcu odnowili!
Ledwo kto ufał, ledwo kto wierzył,
a ich supertrampa widok cieszył.
Marzenia swoje z nim związali,
wielkie i małe, i powoli spełniali.

I pełno przygód w każdej wyprawie,
w pierwszej na Gibraltar dotarli prawie,
aresztowani, okradzeni i z bykami ganiali,
a w drugiej Polskę na około objechali,
z zachodu na wschód, od morza po góry.
A już w trzeciej ukraińskie oglądali chmury,
i do Istambułu dojechać im się udało.
Przy czwartej stwierdzili, że Europa to mało,
więc Amerykę postanowili zdobyć
i aż trzy miesiące tam sobie pobyć.
A w piątej na dwa busy się zebrali,
i w weekend majowy do Włoch dojechali.
Na szóstej w Bakczysaraju palili sziszę
i na Transfogaraskiej nocną zakłócali ciszę.
Siódma podobna, choć i Czarnobyl zdobyty,
i obraz Prypeci w pamięci wyryty.
W ósmej Bałkany podbić znów postanowili,
i chorwackie wino przy ognisku pewnie pili.

A w każdej wyprawie przygód z milion czterdzieści,
sama nie wiem, jak w ich pamięci się to mieści.
Bo choćby przyszło tysiąc poetów,
i każdy napisał tysiąc wersetów,
i każdy nie wiem jak się natężał,
to nie udźwigną – taki to wspomnień przyjemny ciężar.

Nagle – och!
Zróbmy to!
Jedźmy znów razem!
Australia tym razem!

Karol,
Ola,
Wojtek,
Daniel
i Tomek.
Zaczęli powoli, wszystko z mozołem,
planują i próbują, i siedzą za stołem,
a czas przyspiesza, i gna coraz prędzej,
a pracy przybywa, wciąż więcej i więcej.
A co? A gdzie? A po co? A jak?
Bo trzeba, bo chcą, bo marzą, bo tak!
Przez morze, po niebie, po lądzie, przez las,
I cieszą się, i spieszą, by zdążyć na czas.
I siły przybywa, jadą już za kilka dni,
a do ucha przygrawa, „Hey You belong with me!”

I oby gładko tak, lekko bus toczył się w dal,
jak gdyby to była piłeczka, nie stal.
Nie ciężka maszyna, zziajana, zjechana,
lecz fraszka, igraszka, to miłość blaszana.
A skądże, a dokąd, a gdzie Was tak gna?
To świata ciekawość do przodu wciąż pcha!
Że można, że chcecie, że warto, że da się,
Pokażcie to wszystko jęczącej tej masie!

I gnajcie i jedźcie, do przodu wciąż dalej,
i bawcie się świetnie w Australii tej całej,
a busik niech przetrwa, niech jedzie, niech wróci,
i w czasie wyprawy niczym was już nie trudzi.